در هر زمینه ای پس از احساس نیاز، پدیده ای برای پاسخ به آن نیاز به وجود می آید و پس از پاسخ دادن به آن نیاز ممکن است از هدف اصلی اولیه منحرف شود و کاملا با آن فاصله بگیرد.
همانطور که میدانید سبک رپ یک وسیله برای سیاه پوستان بوده است تا به کمک این موسیقی بسیار ساده ولی با گنجایش کلامی زیاد، بتوانند مشکلات و اعتراض های خود را بیان کنند.
و امروزه کم کم از هدف اصلی خود فاصله گرفته و به عنوان یک موسیقی برای تفریح تبدیل شده است به طوری که شاید در آمریکا معروف ترین و پردرآمد ترین آرتیست ها رپرها باشند.
هرچند هنوز به طور کامل اهداف اصلی آن فراموش نشده است وعلت این است که هنوز احساس نیاز برای بیان مشکلات از بین نرفته است. در واقع هیچوقت از بین نمیرود چون ساختن یک جامعه ی ایده آل غیر ممکن است ولی میتوان به آن نزدیک شد.
این جریانات در رپ فارسی هم به وجود آمده است. ولی مسئله ای که جای بحث دارد این است که چرا با این سرعت به وجود آمد؟
یعنی دقیقا زمانی که رپ فارسی در حال رشد در محتوای اشعار و رشد در آهنگسازی بود، آهنگ هایی به گوش رسید که با تلفیق ریتم 6/8 و رپ، آن را از هدف اصلی دور ساخت.
سوال اینجاست که آیا ما با این سرعت به پاسخ نیازهای خود رسیده ایم؟ آیا جامعه ی ما به یک جامعه ی ایده آل نزدیک شده است؟ یا اینکه ما اصلا مشکلاتی نداشتیم که نیاز به بیان آن باشد؟
این مسئله واضح است که در یک کشور جهان سومی مانند ایران، مردم با مشکلات اقتصادی ، اجتماعی ،سیاسی و حتی وجود افکار سنتی و خرافات روبرو هستند که این مشکلات در طی مدتی کوتاه قابل حل نیست. همچنین یک موسیقی کلام محور به تنهایی نمیتواند این مشکلات را حل کند ولی حداقل میتواند تاثیرات مثبتی برای بهبود وضعیت، در کنار راهکارهای اساسی داشته باشد.
ولی در حال حاضر با تلفیق ریتم 6/8 با رپ فارسی ، همان حداقل تاثیر مثبت هم از بین رفته است.
افرادی برای معروف شدن یا ابداع کردن سبک جدید، این تلفیق را انجام دادند وبه دلیل داشتن وضعیت مالی مناسب ، با تبلیغات زیاد و ساختن کلیپ های ویدئویی سبک رپ را به اشتباه برای عموم معرفی کردند. در صورتی که تا قبل از آن روی این ریتم کسی رپ نخوانده بود زیرا هدف ریتم 6/8 کاملا در جهت مقابل اهداف رپ می باشد.
ریتم 6/8 همیشه برای رقص و شادی بوده و البته از کلاس کاری پایینی هم برخوردار بوده است. در صورتی که رپ برای بیان اعتراضات پدید آمده است.
نه برای جنبش اندام بلکه برای جنبش افکار...
آیا این ریتم در سبک پاپ به هدف خود نمیرسید که امروز در سبک رپ هم از آن استفاده میکنند؟
آیا بعد از ورود ریتم 6/8 در رپ باز هم باید آن را رپ نامید؟
البته موضوع فقط ریتم نیست بلکه مشکل اینجاست که 99% کسانی روی این ریتم آهنگ سازی میکنند ، اشعار بی محتوایی هم برای آن در نظر میگیرند. واگرنه آهنگهایی هم با همین ریتم خوانده شده که بسیار پرمحتوا و با ارزش بوده است. ( مانند آهنگ دیده و دل از هیچکس )
پس نتیجه میگیریم یکی از اساسی ترین مشخصه های یک سبک میتواند مضمون آن باشد ولی بهتر است برای اینکه از سبک اصلی رپ فاصله نگیریم در آهنگسازی ها از ریتم 4/4 که در رپ معمول بوده استفاده کنیم یا حداقل با آوردن ریتم های دیگر در این سبک ، مضمون آن را حفظ کنیم. با این ترتیب میتوان آهنگهای با ارزش و ماندگار ساخت.
متاسفانه در حال حاضر شاهد آهنگهای زیادی با ریتم 6/8 و محتوای بسیار ضعیف هستیم که باعث شده است مردم عادی سبک رپ را با این آهنگ های ضعیف بشناسند.
ما سعی داریم رپ واقعی را برای مردم نمایان کنیم تا در آینده ، دوباره سرعت پیشرفت رپ فارسی را مانند شروع آن ببینیم و امیدواریم که سلیقه ی موسیقی مردم بالا برود و از دیدگاه دیگری به آن نگاه کنند.
